0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Değerli Anne Babalar,
Son günlerde çocukların ve gençlerimizin sosyal ilişkilerinde birbirlerine şiddet eğilimli davranışlarını sık görmeye ve duymaya başladık maalesef. Hatta bu eğilimin çok daha acı sonuçları olduğuna da tanık oluyoruz üzülerek. Bir çocuğun oynadığı bir oyunda oyunun ona şiddet içeren bir görev vermesi çocuğunda onu yapmasına yüklüyoruz anlamı. Sonra diyoruz ki bu oyunlar çok tehlikeli bak nelere sebep oluyor. Mesele sadece oyunların verdiği komut mu acaba? Genç kızlar arkadaşını sıkıştırıp şiddet uyguluyor, sosyal medyada paylaşıyor. Diyoruz ki medya ve sosyal medya çocukları gençleri olumsuz etkiliyor. Peki tüm bunlar olurken anne baba nerede?

Değerli Anne Baba

Bir çocuk ailede şiddet, kontrolsüz öfke, sürekli sert bir dil ve çözüm önerileri şiddet içeren bir aileye maruz kalmazsa bu dili öğrenmez. Aynı zamanda şefkat, merhamet, vicdan, empati, problem çözme yöntemleri konusunda aile doğru model oluşturmaz ise, çocuktan ilgi esirgenmez sevgiyle büyütülürse çocuklar neden şiddet eğilimli olsun. Bir de tabi bazı ailelerin düşündüğü doğa kanunları mevzusu var. “Bak yavrum doğa kanunları böyle güçlü her zaman kendinden güçsüzleri yer.” Güçlü olmalısın bu hayatta. Güçlü olmak şiddet uygulamak mıdır? “Arkadaşın sana vurursa sessiz kalma sende ona vur.” Hatta daha acısını söyleyim “daha iyi vurabilmen için, kendini savunabilmen için dövüş sanatları dersi aldıralım.” Tüm bunlar mı güçlü kılıyor evlatlarımızı?
Çocuklarımızı yetiştirirken onlardan ilgimizi esirgemek, kendi halinde olmasını önemsemeyip onlarla vakit geçirmemek, disiplin, otorite oluşturmak adına sevgiyi göstermemek, her canlının yaşam haklarına saygı duymayı öğretmemek, güçlü olmayı bireysel becerileri yetenekleri geliştirmek, üretmek değil de fiziksel güç olarak görmek ve göstermek, kıyaslamak, yaptıklarını görmezden gelmek, şiddet eğilimli çözümlerini takdir etmek, lakap takmak, dalga geçmek, çocuğun şahsına saygı duymamak, doğru yaptığı davranışlara onay verip yanlışlarını onarması için fırsat vermemek, yalnız bırakmak, kendini değersiz hissetmesine neden olmak… gibi birçok faktör onları maalesef değeri başka yerde, olumsuz davranışlarda bulmaya doğru itiyor. Kendini şiddetle, olumsuz davranışlarla toplumda güçlü kılabilceklerini, saygınlık oluşturabileceklerini düşündürtüyor. Elbette bu meselenin başka nedenleri de olabilir. Ama aile her zaman aynadır, modeldir. Aile içinde, sosyal ilişkilerde kullandığımız dil, problemlerimizi çözdüğümüz yöntemler nasılda önemli evlatlar için. Bir de çocukla ilgili problemleri çözme detayı var tabiki. Çocuk okulda arkadaşına vuruyor öğretmeni durumu aileye iletiyor aile çocuğunun bu davranışını öfkeyle, şiddetle çözmeye çalışıyor. Ama çocuğuna ama karşı tarafa.

Evlatlar dünyaya geldiklerinde daha şekil almamış bir hamur gibiler. Onlar anne babalarının yaşam tarzlarını, öğrettiklerini, davranışlarını gözlemleyerek şekil alıyor ve kendilerini toplum içinde bu öğrendikleriyle ifade etmeye çalışıyorlar. Unutmayın lütfen evlatlarımızı dünyaya getirmeyi biz istedik. Onları şefkatli, merhametli, özgürlüğü herkesin haklarına saygı duyarak kullanacak, güçlü olmayı ilgi ve yetenekleri doğrultusunda üretmekle bağdaştıracak, nezaketi, zarafeti, kibarlığı zayıflık olarak görmeyecek, problemlerini konuşarak, tartışarak çözüme ulaştırabilecek, çözümsüz kaldığında korkmadan büyüklerine danışabilecek, sevgiyi asla küçümsemeyecek şekilde yetiştirmek tamamiyle anne babaların sorumluluğunda. Aile olarak evlatları iyi gözlemleyip bir sorunla karşılaştığınızda çözememek, çözüm yollarında tıkandığınızda bir uzmandan destek almak ise gayet normal ve sağlıklı bir davranış. Merhametli, saygılı, sevgi dolu ve nezaketli evlatlar yetiştirebilmek dileğiyle… Sevgiler💕🌾

Ş. Başak Ceyhan
Eğitimci Yazar