5

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

1960’lı yıllarda gurbette ilk giden vatandaşlarımızın bugün çok azı hayatta. Onları da kaybetmeden yaşamlarını kaleme almak, belgeselleştirmek için pek çaba sarf edilmediğini görüyoruz. Onların kaybı demek edebiyatımızda bir kayıp, kütüphanemizde bir romanın eksikliği demek. Maalesef göz göre göre hayatları roman olan her birini yaşadıkları tüm tecrübelerle birlikte gömüyoruz.
Onlar, ülkemiz ile Avrupa arasında birer köprü görevi üstlendiler. O köprü üzerinden dilimiz ve kültürümüzü götürme misyonu bir başka görevleriydi. Dillerini bilmedikleri, kültürlerine yabancı oldukları bir ortama alışmak kolay değildi elbette.
Onlar için gurbette yaşamak: Hem hüzün hem huzur. Hem özgürlük hem özlem. Hem rahatlık hem mücadele. Hem sakinlik hem yalnızlık. Hem ülkene kızmaktır hem de onun aşkıyla yanıp tutuşmaktır. Yurt dışında birbirine hiç tahmin edemeyeceğiniz kadar çok kenetleniyor, yaşanılan acılarda beraber üzülüyor, mutluluklarını ise paylaşmasını biliyorlardı. Bu birliktelik yaşama bağlıyordu gurbetçilerimizi. Amaçları oralarda kalıcı olmak değildi ama dönemediler.

Vatanın değerini, kıymetini en iyi kim bilir deseler, “Vatanından uzakta yaşamak zorunda kalanlar.” derdim kesinlikle. Vatan içinde yaşarken, vatanın kıymetini, değerini anlayamıyor insan. Ta ki ayrı düşene kadar. İşte bu duyguyu en içten yaşayanlar “Gurbetçilerimizdir”

Vatan, bayrak sevgisini onların dilinden dinlemek gerekir. Memleket sevgisinin, çaya katılan şeker gibi bir tadı olduğunu söyleyeceklerdir.
Şimdi, onların torunlarının her biri gurbette: avukat, doktor, öğretmen, mühendis, iş insanı… Hepsinden önemlisi asimile olmadan, vatan, bayrak sevgisini, ana dilimiz Türkçemizi yaşatmaya devam etmeleri.
Ben de yıllarca gurbette aynı duyguları yaşamış bir olarak, edebiyatımıza, kütüphanemize gurbetçilerin yaşamını konu alan “Köln Radyosu” isimli romanımla küçük bir katkıda bulundum.
Dilimizin konuşulduğu her yer artık bizim vatanımız sayılır. Dilimizi korumak ise her vatandaşın asli görevlerinden birisidir. Gurbetçilerimizin yaşadıkları ülkelerde dört nesildir korudukları değerlerimizden birisi de “Güzel Türkçemizdir.” Dilimizi bugüne kadar korumaya çalışmaları takdire şayandır.
Şayet bir gün yolunuz Avrupa’da bir ülkeye düşerse her şehrinde Türkçemizi konuşan birileriyle karşılaşırsanız şaşırmayın derim. Çünkü gurbetçilerimizin dilimize bizden daha çok sahip çıktıklarını, onu yaşatmak için yaşadıklarını göreceksiniz.

Eğitimci Yazar Kubilay GÜNAL