ÖZ DİSİPLİN KAZANIMINDA AiLE DESTEĞİ

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Merhaba Değerli Anne Baba,
Geçen hafta gençlerimizin öz disiplin becerisinden bahsetmiştik. Çocuklar biraz büyüyüp ergenlik zamanlarına geldiklerinde hani ne çocuk ne yetişkin oldukları zamanlar sende şikayetlenmeye başlıyor musun? “Artık büyüdü ama sorumluluklarını yerine getirmiyor, ben hatırlatmadan ders çalışmıyor, artık bıraktım ev işlerinde yardımı kendi yatağını bile toplamıyor, sofradan tabağını bile kaldırmıyor, sosyal yaşamındaki problemlerini kendi çözemiyor …”

Haydi şimdi çocuğun doğduğu andan itibaren neler yaşadın bir bakalım, evladın doğduğu günden itibaren onu o kadar çok sevdin ki sağlıklı büyümesi için elinden geleni yaptın. O üzülmesin diye her şeyi yaptın. Bebekken bir oyuncağa uzanıp alamadı hemen alıp verdin, bir şeyi çok istedi tüm imkanlarını zorlayıp aldın, kıyafetlerini uzun süre sen giydirdin, oyuncaklarını o dağıttı sen topladın, sana ev işlerinde yardım etmek istedi aman tabak bardak düşer kırılır canı acır dedin sen topladın, okula giderken çantasını taşıdın, kitabını defterini evde unuttu işini gücünü bırakıp koştur koştur yetiştirdin, arkadaşıyla, öğretmeniyle problem yaşadı hemen devreye girip çözdün, ödevlerini yapmasını sürekli hatırlattın yapmadığında öğretmenine sen söyledin, çamaşırlarını kirli sepetine atmadı ama hep tertemiz buldu, yemek yapmak istedi aman elin yanar dedin… Yani demem o ki aslında onun birçok sorumluluğunu sen yerine getirdin. Çocuk da zannetti ki tüm bunlar anne babasının sorumluluğu. Alıştı sonra bu duruma. Zaman geçti ergen oldu genç oldu. Zaten fizyolojik ve psikolojik değişimler onu yordu. Bir de bunun üzerine anne babası neden ders çalışmıyorsun, neden odanı toplamıyorsun, neden ev işlerine yardım etmiyorsun, neden kirlilerini sepete atmıyorsun, neden okul eşyalarını evde unutuyorsun, neden sosyal çevrenle olan problemini kendin çözmüyorsun demeye başladı. Haliyle şaşırdı, kızdı, üzüldü belki de hiç umursamadı. Çünkü tüm bunları anne babası yapıp, bazılarını da hatırlatmalıydı. Tüm bu davranışları kazanmak aslında onun için kolay değildi. Çünkü alışkanlıkları değişecekti. Alışkanlıkların değişmesi çok da kolay değildi. Emek, sabır, zaman, istikrar, kararlılık ve konfor alanından çıkmayı gerektirirdi. Bunu yapamadığı zaman ise anne babayla iletişim sıkıntıya düşüyordu.

Aslında olan, çocukluk zamanlarında kazanamadığı davranışları, becerileri tam da ergenlik zamanlarında yapmak zorunda olduğu ile baş başa kalmaktı.

İşte böyle değerli anne baba. Tabii ki evladının öz disiplin ve diğer davranışlarında ki sorunların tamamı senden kaynaklanmıyor. Genetik faktörler, büyüdüğü sosyal çevre, çocuğun mizacı gibi birçok faktör var. Fakat şunu lütfen unutma. Çocuklar, gençler hatta bizler konfor alanlarımızdan çıkmadığımız sürece becerilerimizi, düşüncelerimizi geliştiremeyiz, öz disiplin sağlayamayız, hayatımızı, kariyerimizi planlamakta güçlük çekeriz. “Çocukluk zamanları geçti şimdi ben evladıma bu alışkanlıkları sorumluluk almayı, öz disiplin kazandırmayı nasıl sağlayacağım?” dediğini duyar gibiyim. Sabır, istikrar, saygı, sevgi, hoşgörü ve kararlılıkla sağlıklı bir iletişimle baştan başlayabilirsin. Sen dili yerine ben dilini kullanarak, ona yapacaklarının neler katacağını anlatıp göstererek ve ona tarif edip, birlikte yapıp gerçekçi geri bildirimler vererek destek olabilirsin. Bir de sakın onu akranlarıyla kıyaslama olur mu? Çünkü hepimizin birbirimizden farklı olduğu gibi onlarda birbirlerinden çok farklı özellikleri olan bireyler. Faydalı olabilmek dileğiyle… Sevgiler.

Eğitimci – Yazar
Ş. Başak Ceyhan