ÇOCUĞUMLA ARKADAŞ OLMALI MIYIM?

1

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Merhaba Değerli Anne Babalar,
Zaman zaman “Ben çocuğumla arkadaş gibiyim” cümlesini kullandığınız oluyor mu? Peki bu cümlenin altında yatan düşünceniz nedir hiç değerlendirdiniz mi? Çocuğumla arkadaş gibiyim çünkü…. “Onu dinliyorum, onu yargılamıyorum, onun düşüncelerini onaylıyorum, onunla eğleniyorum, onun sevdiği etkinlikleri birlikte yapıyorum…” Peki bunları yaparken bir taraftan ona yol gösteriyorum, sohbetlerin içinde yanlış bir durum fark ettiğimde kaygılanıyorum ve tepkisel davranabiliyorum, onunla etkinlik yaparken ona müdahale ediyorum gibi düşüncelerde oluşuyor mu? Şimdi de kendi arkadaş ilişkileriniz ve çocuğunuzun arkadaşlık ilişkilerini düşünün. Paylaşımlarınızı bir değerlendirin. Arkadaşlık ilişkilerinizde nasıl kurallar var, ne kadar sorumluluk alıyorsunuz, bir konu hakkında arkadaşınıza öneri sunarken son kararı arkadaşınıza bırakıyor musunuz? Çocuğunuzun arkadaş ilişkilerinde ki paylaşımları ile sizinle paylaştıkları ve tarzları aynı mı farklı mı?

Bu soruların cevabını eminim buldunuz. Peki anne baba olarak arkadaş  ilişkilerinizdeki siz ile çocuğunuzla ilişkinizdeki siz ve duygularınız aynı mı? Elbetteki değil. Anne baba olarak çocuğumuzla olan iletişimimizde koruma duygusu, yanlışı düzeltme, kaygı, kural koyma, sorumluluk ve davranış kazandırma gibi daha birçok durum söz konusudur. Ama arkadaşlık ilişkilerinde bunları yapmak karşı tarafa ben senin çocuğun muyum hissiyatı uyandırır:)
Hepimizin bir çok rolü var bu hayatta. Eş, dost, evlat, anne, baba, arkadaş ve mesleklerimiz… gibi bir çok role sahibiz. Toplum içinde ve bulunduğumuz sosyal ortamın durumuna göre en belirgin rolümüzü kullanırız. Ama çocuklarımız için tek bir rolümüzün önemi var, o da ANNE BABA olmak. Onların, kuralları olan, demokratik, ilgi, şefkat dolu, onlar için kaygılanan fakat onlara doğru yolu gösterip-öğretip güvenen, korkmadan her duygusunu, doğru yanlış yaşadığı her şeyi paylaşabileceği, yargılanmayacağını bildiği, fikir alabileceği, hayatı sorumlulukları onlarla deneyimleyerek öğrenebileceği ve onları koşulsuz seven bir Aileye, sığınacak limana, ANNE BABAYA ihtiyaçları var. Aynı zamanda rutinleri, düzeni, kuralları olan bir ailede çocuk kendini güvende hisseder. İsteseniz de arkadaş olamazsınız, olmamalısınız. Arkadaş olmak akranlar arası paylaşımdır. Aile gibi düzenli, disiplinli kuralları olmayabilir. Akran düşünüşleri, paylaşım ve tecrübeleri neredeyse aynıdır birbirlerini destekleyerek ya da desteklemeyerek olumsuz yönlendirmeler yapabilirler. Objektif davranamayıp aynı hataya birlikte düşebilirler. Çocuklarımızın arkadaşları çok fazla ama ANNE BABALARI bir tane… Çocukların hayatı öğrenecekleri ve paylaşacakları, sırtlarını gözleri kapalı dayayabilecekleri, tecrübelerinden faydalanabilecekleri, aile kurallarıyla kendilerini güvende hissedecekleri, deneyimli büyüklerinden onay alarak doğru yolda olduklarını hissedebilecekleri, yanlış yaptıklarında doğrusunu öğrenebilecekleri ANNE BABAya çok ihtiyaçları var. Tabii ki tüm bunların yanında onlarla hayatı paylaşan, rehberlik ederken kendisiyle oynayan, sohbet eden, dinleyen, keyifli zamanlar geçiren ve onlara rol model olan bir ANNE BABA ‘ya da… Ama unutmayalım onlarla birlikte büyüyen ANNE – BABAYA… Sevgiler…