Son günlerde Kayseri’de yaşanan tartışmalar, sosyal medyadaki “abi” polemikleri ve şehirde giderek artan asayiş olayları, aslında daha derin bir meseleyi gün yüzüne çıkarıyor: Bu şehir artık kavgadan, kutuplaşmadan, laf yarışından yoruldu. Kayseri’nin bugün “kimin abi” olduğuna değil, “kim gerçekten iş üretiyor” sorusuna ihtiyacı var.
Asıl mesele şu ki:
Bu şehrin gerçekten bir abiye mi ihtiyacı var, yoksa adalete, huzura ve hizmete mi?
Kayseri artık lafla, gösterişle, “ben varım” diyenlerle yol alamaz.
Bu şehir, “kimin sesi daha gür çıkıyor” yarışından değil, kimin gerçekten iş ürettiğinden medet umuyor.
Kayseri’nin sırtına “abi” etiketi yapıştırmak yerine, taşın altına elini koyacak insanlara ihtiyacı var.
Bir Zamanlar Çalışkan Şehirdi, Şimdi Gürültü Şehri Oldu
Bir dönem Türkiye’nin üretim kalbinde atan şehirdi Kayseri.
Sanayisiyle, ticaretteki ahlakıyla, iş insanının sözüyle övünürdü.
Ama bugün tablo değişti.
Yerini polemiklerle dolu, sosyal medyada atışan, sokakta kavga eden bir görüntü aldı.
Ekonomi daralıyor, yatırımcı tedirgin, gençler umutsuz…
Ama gündem hâlâ aynı: “Abi kim?”
Cevap basit:
Kayseri’nin abiye değil, işe, istihdama, liyakate, düzgün bir eğitime ve şeffaf bir adalet sistemine ihtiyacı var.
Asayişteki Bozulma Tesadüf Değil
Son haftalarda şehirde yaşanan kavga, darp ve saldırı haberleri tesadüf değil.
Toplumun sinir uçlarıyla oynanıyor.
Yönetici dili sertleştikçe, sokak da geriliyor.
Ve o Kayseri’ye yakışmayan görüntüler ortaya çıkıyor:
Bağıranlar, tehdit edenler, meydan okuyanlar…
Bir gün atlı biri, iki kişiyi öldürüyor. Bir gün maskeli motosikletli aileye saldırıyor. Bir gün gençler parkta bıçaklı saldırı düzenliyor…
Oysa Kayseri her zaman sükûnetin, sağduyunun, çözümün şehriydi. Üslup diyoruz ya bazen Üslup çok önemli.
Ama şimdi gürültü çoğaldı, huzur azaldı.
Bu şehirde güven duygusu sarsılırsa, geriye sadece kaos kalır.
Ve unutmayın: Kaosun abisi olmaz.
Kayseri İş Yapanı Sever, Laf Üreteni Değil
Bu şehir, boş vaatleri değil, yapılan işleri hatırlar.
Bağıranı değil, iş yapanı sever.
Kendini değil, memleketini öne koyanı alkışlar.
Tarih defalarca gösterdi: Kayseri’nin büyüklüğü, hiçbir “abi”nin gölgesine sığmaz.
Bugün şehrin ihtiyacı olan şey çok açık: Abi değil; adalet, huzur ve hizmettir.
Son Söz: Artık Kimseye Biat Değil, İş Sorulmalı
Kayseri halkı artık kimin “abi” olduğuna değil, kim ne yapıyor sorusuna bakmak istiyor.
Yollar mı yapılmış, iş mi bulunmuş, genç mi umutlanmış, kuraklıkla nasıl mücadele edilmiş? Daha birçok sorunları olan bir şehirde bu konuları ele almak gerekir. Gerçek ölçü budur.
Bu şehir kavgadan değil, üretimden beslenir. Kayseri’nin kimseye biat etmeye değil, hakkını aramaya ihtiyacı var. Gelin el ele verelim şehrimiz için birlik olalım… El ele sırt sırta ve nezaketle…
Kısacası:
Kayseri’nin abiye ihtiyacı yok; akla, birliğe, işe, adalete, gelişmiş bir üsluba, nezakete ve vicdana ihtiyacı var.
